ทุกๆ คืนประมาณตี 2 ในขณะที่สามีและลูกวัยเตาะแตะของฉันนอนหลับสนิท ฉันจะหาอาหารรอบๆ บ้านมืดๆ เพื่อให้นมลูกที่เพิ่งเกิดใหม่ ฉันไม่รังเกียจที่จะลุกขึ้นรับเสียงร้องเบาๆ ของเขา เพราะฉันยังตื่นอยู่ แม้ว่าฉันจะเจ็บปวดและหลังแข็งที่ต้องอุ้มเขาขึ้นจากเปลแล้วอุ้มไปที่โซฟาในห้องนั่งเล่น อะไรๆ ก็ดูดีกว่าการนอนในความมืดที่มีแต่ความสับสนและความเจ็บปวดคอยอยู่เป็นเพื่อน กระดูกสันหลังอักเสบ หลังจากดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้าในยามเช้า ฉันก็เป็นผีดิบ เป็นช่วงเวลาที่ยากที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตของฉัน การดูแลทารกที่ตื่นตีห้าต่อคืน เลี้ยงดูเด็กวัยหัดเดินที่กระตือรือร้นซึ่งไม่เข้าใจความหมายของคำว่า แม่เหนื่อยแล้วที่รัก ทำอาหารและทำความสะอาด และจัดการกับสิ่งที่รู้สึก เหมือนกับการทรมานในเวลาไม่กี่ชั่วโมงของการพักผ่อนที่ฉันสามารถฉกฉวยได้