หลักฐานสำคัญที่รับประกันข้อโต้แย้งของ Putnam คือสิ่งที่เขาเรียกว่า "ข้อจำกัดเชิงสาเหตุ" ในการอ้างอิง (CC) คำศัพท์จะอ้างถึงวัตถุก็ต่อเมื่อมีการเชื่อมโยงเชิงสาเหตุที่เหมาะสมระหว่างคำศัพท์นั้นกับวัตถุ เพื่อให้เข้าใจเกณฑ์นี้ เราจำเป็นต้องไขความหมายของ "การเชื่อมโยงเชิงสาเหตุที่เหมาะสม" ถ้ามดบังเอิญวาดรูปวินสตัน เชอร์ชิลล์ในทราย น้อยคนนักที่จะอ้างว่ามดเป็นตัวแทนหรืออ้างอิงถึงเชอร์ชิลล์ ในทำนองเดียวกัน หากฉันเผลอจามคำว่า “เจงกิสข่าน” เพียงเพราะฉันพูดคำนั้นไม่ได้หมายความว่าฉันหมายถึงผู้พิชิตชาวมองโกเลียผู้น่าอับอาย เพราะฉันอาจไม่เคยได้ยินชื่อเขามาก่อน การอ้างอิงต้องไม่เป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรืออย่างที่ Putnam พูดไว้ คำพูดต่างๆ ไม่ได้หมายถึงวัตถุที่ "มีมนต์ขลัง" หรือโดยเนื้อแท้ ตอนนี้กำลังสร้างสิ่งที่จะนับเป็นเงื่อนไขที่จำเป็นและหลักฐานสำคัญที่รับประกันข้อโต้แย้งของ Putnam คือสิ่งที่เขาเรียกว่า "ข้อจำกัดเชิงสาเหตุ" ในการอ้างอิง (CC) คำศัพท์จะอ้างถึงวัตถุก็ต่อเมื่อมีการเชื่อมโยงเชิงสาเหตุที่เหมาะสมระหว่างคำศัพท์นั้นกับวัตถุ เพื่อให้เข้าใจเกณฑ์นี้ เราจำเป็นต้องไขความหมายของ "การเชื่อมโยงเชิงสาเหตุที่เหมาะสม" ถ้ามดบังเอิญวาดรูปวินสตัน เชอร์ชิลล์ในทราย น้อยคนนักที่จะอ้างว่ามดเป็นตัวแทนหรืออ้างอิงถึงเชอร์ชิลล์ ในทำนองเดียวกัน หากฉันเผลอจามคำว่า “เจงกิสข่าน” เพียงเพราะฉันพูดคำนั้นไม่ได้หมายความว่าฉันหมายถึงผู้พิชิตชาวมองโกเลียผู้น่าอับอาย เพราะฉันอาจไม่เคยได้ยินชื่อเขามาก่อน การอ้างอิงต้องไม่เป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรืออย่างที่ Putnam พูดไว้ คำพูดต่างๆ ไม่ได้หมายถึงวัตถุที่ "มีมนต์ขลัง" หรือโดยเนื้อแท้ ตอนนี้กำลังสร้างสิ่งที่จะนับเป็นเงื่อนไขที่จำเป็นและเพียงพอ การทดลอง สำหรับคำศัพท์ที่จะอ้างถึงวัตถุกลายเป็นเรื่องยุ่งยาก และมีการอ้างอิง "ทฤษฎีเชิงสาเหตุ" มากมายที่จัดทำขึ้นเพื่อทำเช่นนั้น หลายคนใช้คุณธรรมของข้อ จำกัด ของ Putnam (CC) เป็นลักษณะทั่วไป: มันเป็นเพียงเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการอ้างอิงและไม่จำเป็นต้องนำมาซึ่งความขัดแย้งอีกต่อไป บางครั้งมีการกล่าวอ้างว่าการรับรอง (CC) บังคับให้คุณใช้ความหมายแบบคนภายนอก แต่ประเด็นนั้นซับซ้อนกว่า เนื่องจากคนภายในหลายคน (เช่น John Searle) ดูเหมือนจะเห็นด้วยกับ (CC) ความสัมพันธ์ระหว่างลัทธิภายนอกกับการโต้เถียงของพัทนัมจะได้รับการพิจารณาในรายละเอียดเพิ่มเติมในภายหลัง (ในหัวข้อ "สมองในถังและความรู้ในตนเอง")เพียงพอสำหรับคำศัพท์ที่จะอ้างถึงวัตถุกลายเป็นเรื่องยุ่งยาก และมีการอ้างอิง "ทฤษฎีเชิงสาเหตุ" มากมายที่จัดทำขึ้นเพื่อทำเช่นนั้น หลายคนใช้คุณธรรมของข้อ จำกัด ของ Putnam (CC) เป็นลักษณะทั่วไป: มันเป็นเพียงเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการอ้างอิงและไม่จำเป็นต้องนำมาซึ่งความขัดแย้งอีกต่อไป บางครั้งมีการกล่าวอ้างว่าการรับรอง (CC) บังคับให้คุณใช้ความหมายแบบคนภายนอก แต่ประเด็นนั้นซับซ้อนกว่า เนื่องจากคนภายในหลายคน (เช่น John Searle) ดูเหมือนจะเห็นด้วยกับ (CC) ความสัมพันธ์ระหว่างลัทธิภายนอกกับการโต้เถียงของพัทนัมจะได้รับการพิจารณาในรายละเอียดเพิ่มเติมในภายหลัง (ในหัวข้อ "สมองในถังและความรู้ในตนเอง")