ในบรรดาเครื่องบินประเภทต่างๆ จรวดเป็นสิ่งที่เข้าใจได้ง่ายที่สุดในการบิน อย่างไรก็ตาม กลไกที่เกิดขึ้นจริงนั้นยากที่จะทำซ้ำในระดับมาก หากจรวดจะได้รับการออกแบบเพื่อขนส่งมนุษย์ไปยังอวกาศ จะต้องมีการออกแบบตามหลักอากาศพลศาสตร์อย่างมาก เพื่อลดปริมาณการลากที่จะพบในการบิน นอกจากนี้ยังต้องมีแรงขับมากพอที่จะทำลายชั้นบรรยากาศของโลก มิฉะนั้นจรวดจะไม่สามารถเก็บอุปกรณ์ที่จำเป็นไว้บนเรือได้ นอกจากนี้ เพื่อป้องกันไม่ให้จรวดหมุนวนจนเกินการควบคุม จะต้องมีปีกกันโคลงอยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้อง ซึ่งขึ้นอยู่กับการกระจายน้ำหนักของจรวด ต้องใช้แรงผลักดันจำนวนมากซึ่งได้รับการสนับสนุนจากแหล่งเชื้อเพลิงที่มั่นคง หากยานกำลังจะขึ้นสู่อวกาศ แอโรสคราฟต์ ฟิสิกส์เบื้องหลังเครื่องยนต์จรวด จรวดขับเคลื่อน ระบบการวัดแรงขับของจรวด เรือเหาะ แม้ว่าหลายคนจะสับสนระหว่างเครื่องบินทั้งสองลำ แต่ก็มีข้อแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างเรือเหาะและเรือเหาะ ส่วนหลังเป็นเครื่องบินที่แข็งแรงซึ่งใช้ซี่โครงที่แข็งแรงเพื่อรักษารูปร่าง ในทางตรงกันข้าม เรือเหาะใช้ก๊าซที่เบากว่าอากาศ เช่น ฮีเลียมหรือไฮโดรเจน เพื่อพองวัสดุที่ออกแบบออกมา เนื่องจากก๊าซที่ทั้งเรือเหาะและเรือเหาะใช้นั้นเบากว่าอากาศ พวกมันจึงต้องการลอยอยู่เหนือก๊าซที่หนักกว่า เช่น ออกซิเจนและไนโตรเจน ลองนึกถึงของเล่นเรือดำน้ำที่วางอยู่ใต้น้ำ หากคุณกักอากาศไว้ในของเล่นก่อนที่จะจุ่มลงไป เรือดำน้ำจะดันผ่านน้ำขณะที่อากาศพยายามหลบหนี เมื่อมันมาถึงผิวน้ำ มันก็จะอยู่ด้านบนสุด ในกรณีของเรือเหาะ น้ำหนักจะป้องกันไม่ให้เรือลอยอยู่เหนืออากาศ