ขณะที่พรรคคอมมิวนิสต์จีนเข้าควบคุมดินแดนที่ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ในช่วงหลังของสงครามกลางเมืองจีน ธนาคาร ประชาชนจีนได้เริ่มออกสกุลเงินรวมในปี 2491 เพื่อใช้ในดินแดนที่ควบคุมโดยคอมมิวนิสต์ นอกจากนี้ยังมีสกุล เงินหยวน สกุลเงินนี้ถูกระบุด้วยชื่อต่างๆ รวมถึง "ธนบัตรของธนาคารประชาชนจีน" ( จีนตัวย่อ :中国人民银行钞票; จีนตัวเต็ม :中國人民銀行鈔票; ตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2491), "สกุลเงินใหม่" ( จีนตัวย่อ :新币; จีนตัวเต็ม :新幣; ตั้งแต่เดือนธันวาคม พ.ศ. 2491), "ธนบัตรของธนาคารประชาชนจีน" ( จีนตัวย่อ :中国人民银行券; จีนตัวเต็ม :中國人民銀行券; ตั้งแต่เดือนมกราคม พ.ศ. 2492), "บันทึกประชาชน" (人民券 เป็นตัวย่อของนามสกุล) และสุดท้าย "สกุลเงินของประชาชน" หรือ " เหรินหมิน*** " ตั้งแต่เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2492 ตั้งแต่ปี 1949 จนถึงปลายทศวรรษ 1970 รัฐได้กำหนดอัตราแลกเปลี่ยนของจีนในระดับที่มีมูลค่าสูงเกินไป ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ กลยุทธ์การทดแทนการนำเข้าของประเทศ ในช่วงเวลานี้ ศูนย์กลางของการวางแผนของรัฐคือการเร่งการพัฒนาอุตสาหกรรมและลดการพึ่งพาสินค้าที่ผลิตนำเข้าของจีน การตีราคาสูงเกินไปทำให้รัฐบาลสามารถจัดหาเครื่องจักรและอุปกรณ์ที่นำเข้าให้กับอุตสาหกรรมที่มีความสำคัญด้วยต้นทุนสกุลเงินในประเทศที่ค่อนข้างต่ำกว่าที่จะเป็นไปได้