ยาสีฟันส่วนใหญ่ที่ขายในสหรัฐอเมริกามีฟลูออไรด์ 1,000 ถึง 1,100 ส่วนในล้านส่วน ในประเทศแถบยุโรป เช่น สหราชอาณาจักรหรือกรีซ ปริมาณฟลูออไรด์มักจะสูงกว่า ปริมาณโซเดียมฟลูออไรด์ 0.312% w/w (1,450 ppmฟลูออไรด์) หรือปริมาณ stannous ฟลูออไรด์ 0.454% w/w (1,100 ppm ฟลูออไรด์) เป็นเรื่องปกติ ความเข้มข้นทั้งหมดเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะป้องกันฟันผุตามการทบทวนของ Cochrane ปี 2019 ความเข้มข้นต่ำกว่า 1,000 ppm ไม่น่าจะป้องกันได้ และผลการป้องกันจะเพิ่มขึ้นตามความเข้มข้น การทดลองทางคลินิกสนับสนุนการใช้ยาสีฟันที่มีฟลูออไรด์สูง (5,000 ppm ฟลูออไรด์) เพื่อป้องกันโรคฟันผุในผู้สูงอายุโดยการลดปริมาณคราบพลัคสะสม ทำให้จำนวนของmutans streptococciและlactobacilli ลดลง และอาจส่งเสริมการสะสมของแคลเซียมฟลูออไรด์ในระดับที่สูงกว่าหลังการใช้ ยาสีฟัน ที่มีฟลูออไรด์แบบดั้งเดิม ยาสีฟันหลายชนิดมีโซเดียมลอริลซัลเฟต (SLS)หรือสารลดแรงตึงผิว ที่เกี่ยวข้อง (ผงซักฟอก) แม้ว่าจะไม่ใช่ทั้งหมดก็ตาม SLS พบได้ในผลิตภัณฑ์ดูแลส่วนบุคคลอื่นๆ เช่นกัน เช่นแชมพูและส่วนใหญ่เป็นสารที่ทำให้เกิดฟองซึ่งทำให้ยาสีฟันกระจายตัวได้อย่างสม่ำเสมอ ช่วยเพิ่มพลังในการทำความสะอาด