เครื่องยนต์หลักแต่ละเครื่องของกระสวยอวกาศของสหรัฐฯ ใช้เชื้อเพลิงขับดันออกซิเจนเหลว (LO2) และไฮโดรเจนเหลว (LH2) เครื่องยนต์เหล่านี้เป็นตัวแทนของจรวดขับเคลื่อนของเหลวที่มีความซับซ้อนและมีประสิทธิภาพสูง แต่ละอันไม่เพียงแต่มีค่า ve ที่ 3,630 เมตร (11,909 ฟุต) ต่อวินาที แต่ยังสามารถควบคุมขนาดแรงขับในช่วงที่มีนัยสำคัญ (2–1) ยิ่งไปกว่านั้น เครื่องยนต์กระสวยยังเป็นส่วนหนึ่งของยานอวกาศแบบมีปีก ซึ่งออกแบบมาเพื่อบรรทุกทั้งลูกเรือและน้ำหนักบรรทุกสำหรับภารกิจสูงสุด 20 ภารกิจที่ตรงกันข้ามกับความซับซ้อนและประสิทธิภาพคือไฮดราซีนขับดันที่ใช้สำหรับการควบคุมทัศนคติของยานบินทั่วไปและยานอวกาศไร้คนขับ ระบบดังกล่าวอาจใช้ภาชนะรับความดันแบบมีวาล์วแทนปั๊ม จรวด และตัวขับเคลื่อนเดี่ยวจะไหลผ่านแคตาลิสต์เบดที่ทำให้เกิดการสลายตัวแบบคายความร้อน (ปล่อยความร้อน) ก๊าซที่เกิดขึ้นจะถูกระบายออกทางหัวฉีดที่ปรับทิศทางให้เหมาะสมสำหรับการแก้ไขทัศนคติที่จำเป็น ระบบประเภทนี้ยังใช้เป็นเครื่องกำเนิดก๊าซสำหรับ turbopumps บนจรวดขนาดใหญ่