งานวิจัยบางชิ้นพยายามวิเคราะห์บทบาทของการยอมรับ-การปฏิเสธของมารดา/บิดา โดยแยกจากกันเกี่ยวกับการปรับตัวทางจิตใจของเด็ก ข้อสรุปของพวกเขาชี้ให้เห็นว่าการยอมรับ-การปฏิเสธทั้งสองประเภทมีความสำคัญเท่าเทียมกันในทุกวัฒนธรรม และมีความเกี่ยวข้องในลักษณะที่คล้ายคลึงกันกับเด็กทั้งสองเพศ [ 42 ] อย่างไรก็ตาม คนอื่นๆ พบว่าการปรับตัวทางจิตใจของเด็กสามารถอธิบายได้ดีขึ้นผ่านการยอมรับ-ปฏิเสธของมารดา [ 43 ] หรือการยอมรับ-การปฏิเสธของบิดา [ 44 , 45 ] ในเรื่องนี้ ตัวทำนายความผิดปกติทางสุขภาพจิตที่ดีที่สุด (ไม่ว่าจะเกิดภายในหรือภายนอก) ไม่ได้อยู่ที่เพศของพ่อแม่มากนัก การเลี้ยงดู แต่เป็นความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่กับลูก [ 46 , 47,48]. ในปฏิสัมพันธ์เหล่านี้กับพ่อแม่ เด็กๆ มักจะประเมินแม่ของตนว่ามีอิทธิพล ควบคุม และมีกลยุทธ์ในระดับที่สูงกว่าเมื่อเปรียบเทียบกับพ่อ เกี่ยวกับพฤติกรรมที่เป็นศัตรูและการปฏิเสธ พ่อและแม่จะถูกมองว่าเท่าเทียมกัน [ 49 ] ในทางตรงกันข้าม งานวิจัยบางชิ้นอ้างว่ามารดาเป็นผู้ที่ได้รับคะแนนสูงกว่าในการวิจารณ์-ปฏิเสธ [ 50 ] ในขณะที่งานวิจัยอื่น ๆ ให้ข้อสรุปที่คล้ายกันสำหรับบิดา [ 51 ]