การศึกษาถือได้ว่าเป็นการถ่ายทอดคุณค่าและความรู้ที่สั่งสมมาของสังคม ในแง่นี้ เทียบเท่ากับที่นักสังคมศาสตร์เรียกว่าการขัดเกลาทางสังคมหรือการกล่อมเกลา เด็ก—ไม่ว่าจะเกิดในหมู่ชนเผ่านิวกินี ฟลอเรนซ์ยุคเรอเนซองส์ หรือชนชั้นกลางในแมนฮัตตัน—เกิดมาโดยปราศจากวัฒนธรรม การศึกษาได้รับการออกแบบมาเพื่อแนะนำพวกเขาในการเรียนรู้วัฒนธรรม หล่อหลอมพฤติกรรมของพวกเขาในวิถีแห่งวัยผู้ใหญ่ และชี้นำพวกเขาไปสู่บทบาทสุดท้ายในสังคม ในวัฒนธรรมดึกดำบรรพ์ส่วนใหญ่ เครื่องบิน มักจะมีการเรียนรู้อย่างเป็นทางการเพียงเล็กน้อย ซึ่งปกติแล้วเราจะเรียกว่าโรงเรียน ชั้นเรียน หรือครูเพียงเล็กน้อย ในทางกลับกัน สภาพแวดล้อมทั้งหมดและกิจกรรมทั้งหมดมักถูกมองว่าเป็นโรงเรียนและชั้นเรียน และผู้ใหญ่หลายคนหรือทั้งหมดทำหน้าที่เป็นครู อย่างไรก็ตาม ในขณะที่สังคมมีความซับซ้อนมากขึ้น ปริมาณของความรู้ที่จะส่งต่อจากรุ่นหนึ่งไปยังอีกรุ่นหนึ่งมีมากเกินกว่าที่คน ๆ หนึ่งจะสามารถรู้ได้ และด้วยเหตุนี้จึงต้องมีการพัฒนาวิธีการถ่ายทอดทางวัฒนธรรมที่คัดเลือกและมีประสิทธิภาพมากขึ้น ผลลัพธ์คือการศึกษาอย่างเป็นทางการ—โรงเรียนและผู้เชี่ยวชาญเรียกว่าครู