สิทธิบัตรของโบอิ้งในปี 2544 [9]ให้รายละเอียดเกี่ยวกับแนวคิดของเดลต้าวิง-คานาดที่ศึกษา ซึ่งรวมถึงตัวแปรความเร็วเหนือเสียงที่มีเครื่องยนต์สี่ตัวที่สามารถแล่นด้วยความเร็วมัค 1.5 ถึง 3.0, [10]ส่วนท้าย ตำแหน่งเครื่องยนต์ และการกำหนดค่าทางเข้าและทางออกต่างๆ โซนิคครุยเซอร์  เครื่องบินไอพ่นธุรกิจความเร็วเหนือเสียงและเปรี้ยงปร้างขนาดเล็กกว่า[12]และสิ่งที่โบอิ้งเรียกว่าระบบ โมดูลาร์ ซึ่งความเร็วของเครื่องบินสามารถเปลี่ยนจากเหนือเสียงเป็นใกล้เสียงโดยใช้จมูกที่เปลี่ยนได้