การปฏิบัติส่วนใหญ่ของรังสีรักษาเกี่ยวข้องกับโรคมะเร็ง และที่นี่มีความก้าวหน้าอย่างมาก ขั้นตอนแรกคือการสร้างหน่วยวัด ตั้งแต่ยุคแรก ๆ แพทย์ที่ฝึกฝนการรักษาด้วยรังสีไอออไนซ์ได้ทำงานร่วมกันอย่างใกล้ชิดกับนักฟิสิกส์ และการวิจัยพื้นฐานส่วนใหญ่ดำเนินการโดยนักฟิสิกส์รังสีที่ทำงานร่วมกับเพื่อนร่วมงานทางการแพทย์ การบิน การจัดตั้งหน่วยการวัดที่เป็นที่ยอมรับในระดับสากลที่สตอกโฮล์มในปี พ.ศ. 2468 หน่วยเรินต์เกนช่วยให้นักฟิสิกส์ดำเนินการสอบเทียบที่คล้ายกันในศูนย์ต่างๆ และจัดหาวิธีในการประดิษฐ์ระบบการวัดปริมาณรังสี