ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2521 ถึง พ.ศ. 2539 หอดูดาวที่โคจรรอบโลกซึ่งรู้จักกันในชื่อ International Ultraviolet Explorer (IUE) ได้ศึกษาแหล่งที่มาของรังสีอัลตราไวโอเลตบนท้องฟ้า กล้องโทรทรรศน์ IUE ติดตั้งกระจกขนาด 45 ซม. (18 นิ้ว) และบันทึกข้อมูลด้วยระบบอิเล็กทรอนิกส์ที่ความละเอียด 100 นาโนเมตร IUE สังเกตจากวงโคจรจีโอซิงโครนัส (กล่าวคือ คาบการหมุนรอบโลกเท่ากันกับคาบการหมุนของโลก) ในมุมมองของศูนย์การบินอวกาศก็อดดาร์ดขององค์การบริหารการบินและอวกาศแห่งชาติในกรีนเบลท์ แมริแลนด์ ข้อมูลถูกส่งไปยังสถานีภาคพื้นดิน ในตอนท้ายของการสังเกตการณ์แต่ละครั้งและตรวจสอบทันทีบนจอโทรทัศน์ยานอวกาศที่โคจรรอบโลกอีกลำหนึ่งคือดาวเทียม Extreme Ultraviolet Explorer (EUVE) ซึ่งดำเนินการตั้งแต่ปี 1992 ถึง 2001 สำรวจท้องฟ้าในบริเวณ รังสี อัลตราไวโอเลตสูงระหว่าง 7 ถึง 76 นาโนเมตร มีกล้องโทรทรรศน์สี่ตัวพร้อมกระจกเคลือบทอง ซึ่งการออกแบบขึ้นอยู่กับคุณสมบัติการส่งผ่านของตัวกรองที่ใช้ในการกำหนดการผ่านแถบ EUV การเลือกใช้กระจกและฟิลเตอร์ร่วมกันเพื่อเพิ่มความไวของกล้องโทรทรรศน์ให้สูงสุดในการตรวจจับแหล่งกำเนิดแสง EUV ที่จาง กล้องโทรทรรศน์สามตัวมีเครื่องสแกนที่ชี้ไปที่ระนาบการหมุนของดาวเทียม กล้องโทรทรรศน์ตัวที่สี่ Deep Survey/Spectrometer Telescope ถูกนำไปในทิศทางต่อต้านดวงอาทิตย์ ดำเนินการสำรวจท้องฟ้าลึกแบบโฟโตเมตริกในระนาบสุริยุปราคาเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของภารกิจ จากนั้นจึงรวบรวมการสังเกตการณ์ทางสเปกโทรสโกปีในช่วงสุดท้ายของภารกิจ