เรารู้ได้อย่างไรว่าเป็นเช่นนั้น ในการศึกษาหนึ่งในศูนย์การนอนหลับของฉัน ผู้เข้าร่วมหนุ่มสาวที่มีสุขภาพดีถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มเพื่อดูชุดภาพที่กระตุ้นอารมณ์ขณะอยู่ในเครื่องสแกน MRI สิบสองชั่วโมงต่อมา พวกเขาได้เห็นภาพอารมณ์เดียวกัน แต่สำหรับครึ่งหนึ่งของผู้เข้าร่วม สิบสองชั่วโมงอยู่ในวันเดียวกัน ในขณะที่อีกครึ่งสิบสองชั่วโมงถูกคั่นด้วยการนอนหลับในตอนเย็น ผู้ที่นอนหลับระหว่างสองเซสชันรายงานว่าความรู้สึกทางอารมณ์ลดลงอย่างมากในการตอบสนองต่อการเห็นภาพเหล่านั้นอีกครั้ง และการสแกน MRI ของพวกเขาแสดงให้เห็นว่าปฏิกิริยาในอะมิกดะลาซึ่งเป็นศูนย์กลางทางอารมณ์ของสมองที่สร้างความรู้สึกเจ็บปวดลดลงอย่างมีนัยสำคัญ ยิ่งกว่านั้น ยังมีการประสานกันของเ ความฝัน ปลือกสมองส่วนหน้าส่วนหลังของสมองหลังการนอนหลับ ซึ่งช่วยรักษาอิทธิพลที่ลดลงต่อปฏิกิริยาทางอารมณ์ ในทางตรงกันข้าม ผู้ที่ตื่นอยู่ตลอดวันไม่ได้แสดงปฏิกิริยาทางอารมณ์ที่ละลายหายไปเมื่อเวลาผ่านไป ในตัวของมันเองไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับบทบาทของความฝัน แต่เราได้บันทึกการนอนหลับของผู้เข้าร่วมแต่ละคนในช่วงกลางคืนระหว่างการทดสอบทั้งสองครั้ง และเราพบว่าการทำงานของสมองที่เฉพาะเจาะจงซึ่งสะท้อนถึงการลดลงของเคมีในสมองที่เกี่ยวข้องกับความเครียดในช่วงความฝันเป็นตัวกำหนดความสำเร็จของการบำบัดข้ามคืนจากบุคคลหนึ่งไปยังอีกบุคคลหนึ่ง .